S c r o l l d o w n t o t a k e a l o o k a t t h e p i c t u r e s - A W D
Amsterdamse Waterleidingduinen - Mei, 2020
Voor de vijfde keer in een periode van twee jaar bezochten we het grote gebied de Amsterdamse Waterleidingduinen. Een natuurgebied waar vele vogels en zoogdieren leven. De laatste keer dat we er waren liepen we 19 km, waren we doorweekt en bevroren en hadden niet één vos gezien! (En daar gingen we voor..)
We hopen altijd vossen te zien als we hier zijn, omdat mensen over deze plaats schrijven en praten alsof je hier over de vossen struikelt bij wijze van spreken. Maar ik kan je vertellen: Dit is niet waar.
Na onze vorige ervaring hier besloten we allebei dat we NOOIT meer terug zouden komen, mits we exact wisten waar een vos of meerdere vossen leven, eten, slapen en spelen. We hielden ons niet aan deze belofte en gingen vandaag terug. Dit is namelijk een goed moment om jonge vossenwelpjes te spotten, deze zijn dan al groot genoeg om buiten de burcht wat te spelen of te slapen, maar ze blijven nog wel vlakbij de burcht, want voor ze het weten is mama terug met een snack!
Onze wekken ging af om 5:00h., we checkten of we echt alles bij ons hadden en vertrokken. Twee uur later arriveerden we en startte onze zoektocht. De eerste dieren die we zagen waren damherten en reeën. Het was een winderige, zonnige dag en we maakten verschillende wandelroutes, om zeker te zijn dat we een groot deel van het natuurgebied hadden 'gecheckt' voordat we naar huis zouden gaan.
We zaten geruime tijd vlakbij een rietgors die het hoogste lied zong. Ook zagen we een knobbelzwaan die op een enorm nest zat! Ik wist werkelijk waar niet dat nesten van vogels zó groot konden zijn! Normaal gesproken zien we blauwborsten in onze eigen omgeving, in Zeeland, maar vandaag ontdekten we dat deze soort ook in de AWD leeft. Als je de tijd neemt om goed om je heen te kijken, kun je zoveel verschillende soorten vogels zien!
We zagen onder andere de putter, een prachtig gekleurde vogel, en de gekraagde roodstaart; een andere prachtige vogel welke we niet vaak zien. Ook de grasmus, vliegvanger, kneu, buizerds, torenvalken, leeuwerik en koekoek lieten zich zien!
Inmiddels hadden we er al 15 km op zitten, en was er ook al aardig wat tijd verstreken. Het was al 15:00u. We hadden trek en geen eten meer over (en we dachten echt dat we genoeg te eten en te drinken bij ons hadden!), en.... we hadden het gevoel dat we echt overal hadden gekeken! En ook deze keer: GEEN ENKELE VOS! We gaven het op, maar niet voordat we nog één laatste wandelroute namen. Een andere richting op. Onze laatste kans...
En EINDELIJK, dit was beter dan alles waar we op hoopten!
Vijf vossenwelpjes die aan het spelen, ontdekken en slapen waren, recht voor hun burcht. We bleven uren aan een stuk, dit was zó ontzettend geweldig! De welpjes lieten zich niet altijd zien, soms trokken ze zich terug in de burcht om vervolgens een uur later weer naar buiten te komen. Na een paar uur kwam de moeder, de moervos, aan. Een prachtige vos die haar welpjes liet zogen. De welpen volgden haar overal, waren nog minder schuw en durfden verder van de burcht af te gaan.
Eenmaal thuis, na deze geweldige ervaring, ontdekten we dat de meeste foto's die we gemaakt hadden van een klein vosje waren met een beschadigd oor. Vraag me niet waarom, maar we noemden haar Frankie.
T H I S W A S A W O N D E R F U L L E X P E R I E N C E
W E W I L L N E V E R F O R G E T
